روزگار غریبیست

فک کن با یکی دوستی دوست که نه مثلا خواهری بعد تمام حرفات درد و دل هات راز های مگویی که نمیشه به کسی گفت رو بهش میگی خوشحالی که یکی رو داری که دوست واقعیته باهاش وقت میگذرونی خوشحالیش خوشحالت میکنه ناراحتیش ناراحتت بعد فکر نمیکنی یه درصد راجع بهت بد فکر کنه یا کاری که تو واسه خوشحالیش کردی رو بدونه اینکه ازت توضیحی بخواد به بدترین شکل ممکن برداشت کنه بعد اون روی سکه رو ببینی,ببینی که نه تنها ادعای خواهریش الکی بوده بلکه تو ادعای دوستیش هم باید شک بکنی و تو میمونی و یه حجم ناراحتی از دست خودت از اینکه تو قول داده بودی به کسی اعتماد نکنی ولی زیر قولت زدی قول داده بودی کسی رو انقدر نزدیک به زندگیت نکنی ولی بازم زیر قولت زدی از دست خودم بیشتر ناراحتم این بار میخوام خودم رو نبخشم تنبیه کنم که دیگه اعتماد نکنم که دیگه نخوام کسی رو انقدر تزدیک به خودم بیارم از قدیم میگن دوری و دوستی دقیقا درسته درست درست درست 

دختری با اسانس احساس...